Όλοι μας έχουμε κάποια αγαπημένη τεχνική που κάνουμε συνήθως το ψάρεμά μας, την οποία την κατέχουμε καλύτερα και προσπαθούμε συνεχώς να την εξελίξουμε ...; Όμως η αγάπη μας για το ψάρεμα δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε μία και μόνο τεχνική. Πολλές φορές το αποτέλεσμα της ψαριάς μας θα κριθεί από τον συνδυασμό πολλών τεχνικών ταυτόχρονα σε μια ψαρευτική μας εξόρμηση ανάλογα των συνθηκών που επικρατούν.
Είναι γνωστό σε όσους με γνωρίζουν πως είμαι φανατικός του casting σε όλες του τις μορφές με ιδιαίτερη προτίμηση στην Rock Fishing μορφή του και το Surfcasting. Έτσι πριν από ένα χρόνο στο αγαπημένο μου νησί την Άνδρο επικρατούσαν όλες οι συνθήκες που μου έδιναν την ευκαιρία να ψαρέψω με την τεχνική τουRock Fishing του Surf casting.
Από νωρίς το πρωί είχα στήσει των Surfαδικο εξοπλισμό μου κόντρα στον βοριά σε μία παραλία στη χώρα της Άνδρου και περίμενα υπομονετικά τους χαρακωτούς που κρατά ο τόπος ...; Όλο το σκηνικό ήταν τέλειο μόνο που από την παράσταση έλειπαν οι πρωταγωνιστές.., οι σαργοί για τους δικούς τους λόγους δεν έκανα την εμφάνιση τους.
Η παραλία που είχα επιλέξει για το καθαρόαιμο surf casting ψάρεμα μου οριοθετούνταν από απότομα και άγρια βράχια, μη μπορώντας να περιμένω άλλο έχοντας εξαντλήσει κάθε τρόπο ώστε να προκαλέσω τα ψάρια να φάνε, αποφάσισα να εγκαταλείψω την παραλία και να αναζητήσω την τύχη μου στα βράχια. Δολώνω με νέα δολώματα τα καλάμια μου βάζοντας στο ένα από αυτά σαρδέλα με πολυάγκιστρο και χαλαρώνοντας τα φρένα τα αφήνω να ψαρεύουν μόνα τους στην παραλία καθώς είχα οπτική επαφή μαζί τους από τα βράχια που θα συνέχιζα το ψάρεμα μου.
Έτσι λοιπόν μετά από λίγα λεπτά περπάτημα βρήκα ένα πανέμορφο σημείο όπου μία κοιλότητα στα βράχια δημιουργούσε ένα αρκετά μεγάλο και επίπεδο κάθισμα που θα μου επέτρεπε με ασφάλεια να κάνω την εξάσκηση μου στο shore jigging που ως τότε μόνο video είχα δει με κάτι ιάπωνες να βγάζουν μετά από ομηρικές μάχες δυνατά κυνηγάρικα ψάρια.
Ενώ τα κύματα χτυπούσαν μανιωδώς τα βράχια άρχισα να <<δένω>> τον εξοπλισμό μου κουμπώνοντας το δύσπαστο ελαφρύ αλλά δυνατό καλάμι και φορώντας του το foul metal 4αρι μηχανισμό διαλέγω ένα από τα πλανάκια μου και κάνω την πρώτη βολή. Περίμενα να πατώσει και στη συνέχεια το έφερνα με διάφορους τρόπους προς τα έξω ...; εντυπωσιασμένος από την συμπεριφορά του συνόλου αυτού συνέχισα τις βολές , όπου την τέταρτη φορά αισθάνθηκα το απότομα φρενάρισμα του πλάνου και το ελαφρύ λύγισμα του καλαμιού.., χωρίς καμία δυσκολία μια μικρή Λίτσα σε λίγο ήταν δική μου.
Εκεί που είχα απογοητευτεί από αυτή την ψαρευτική μου εξόρμηση, ξαφνικά όλα άλλαξαν, το τοπίο σε συνδυασμό με τις συνθήκες και η σύλληψη έστω και αυτής της μικρής λίτσας με το shore jigging άλλαξαν όλοι την ψυχολογία μου.
Μετά από 5 με 6 βολές άλλη μια λίτσα του ίδιου μεγέθους ακολουθούσε το πλανάκι μου καθώς το έφερνα προς το μέρος μου, το ενδιαφέρον μου ήταν τόσο μεγάλο που ούτε μια ματιά δεν είχα ρίξει προς την παραλία που συνέχιζαν να ψαρεύουν μόνα τους τα καλάμια που είχα ξεκινήσει το ψάρεμα.
Συνεχίζοντας βρεγμένος από τα ξαφνικά και ύπουλα κύματα που από την μια στιγμή στην άλλη σκάνε απάνω σου από το πουθενά ...; (χαρακτηριστικό στην Άνδρο αυτό) ενώ κουνούσα τον πλάνο μου με την ίδια τακτική που είχα πιάσει τα δύο προηγούμενα ψάρια, ξαφνικά ένιωσα το πλάνο να φρενάρει απότομα σαν να σκάλωσε σε βράχο κάνοντας το καλάμι αυτή τη φορά να πάρει όλη τη παραβολή του ...; και πριν προλάβω να καταλάβω το τι έχει συμβεί ένα δυνατό και συνεχόμενο τράβηγμα άδειαζε την μπομπίνα του μηχανισμού μου κάνοντάς με να σφίξω δυνατά στα χέρια μου το καλάμι για να μην μου φύγει ...;
Πρώτη φορά είχα νιώσει τόση δύναμη από ψάρι ...; ήμουν πανικόβλητος, βλέποντας την μπομπίνα να μην σταματάει να δίνει μέτρα στο ψάρι έκοψα λίγα φρένα και άρχισα το μάζεμα που δεν μπορούσα να διακρίνω πόσο έπαιρνα εγώ και πόσο αυτό.
Με τα από πόση ώρα δεν θυμάμαι και ενώ η αδρεναλίνη μου έχει χτυπήσει κόκκινο, στο οπτικό μου πεδίο ένας μακρόστενος ασημί όγκος είχε αρχίσει να διακρίνεται ...;
Το τράβηγμα από την μεριά του πλέον ήταν σπασμωδικό και όχι συνεχόμενο ...; όλα έδειχνα πως η μάχη είχε τελειώσει, με μια γρήγορη ματιά γύρο βρήκα λίγο ποιο δεξιά μου ένα σημείο που τα βράχια χαμήλωναν αρκετά κάνοντας ένα πράγμα σαν γλίστρα, τον γάντζο δεν τον είχα πάρει μαζί μου και αυτό το σημείο ήταν το ιδανικό για να τραβήξω το ψάρι έξω.
Τραβώντας το προς αυτή την κατεύθυνση όταν πλέων ήταν στην ευθεία με τον λοξό βράχο, πιάνω το νήμα δύο στροφές στα δάχτυλα μου και αρχίζω να το τραβάω σιγά, σιγά προς τα έξω. Ήμουν μια ανάσα από το όνειρο ως που ξαφνικά το ψάρι από εκεί που φαινόταν σκασμένο, άρχισε μια μάχη που ενώ ήταν λίγα μέτρα μακριά μου τίποτα δεν μου εγγυότανε πως θα το νικούσα ...; Το τράβηγμά του και η επιμονή του να μην παραδοθεί είχε σαν αποτέλεσμα το νήμα να κάνει μια αρκετά βαθιά ουλή στο Δίκτη των δαχτύλων μου, που όμως δεν ήταν αρκετή για να τα παρατήσω, ήταν ότι μεγαλύτερο είχα πιάσει ως τότε και δεν θα το άφηνα για τίποτα. Μετά από λίγο το ψάρι συνέχιζε των αγώνα του μάταια όμως, αφού ήταν πια στα βράχια και όση δύναμη και αν είχε που το έκανε να σηκώνετε ως και ένα μέτρο στον αέρα, η μάχη είχε κριθεί!
Η αρχική μου αντίληψη βάση του μεγέθους της (80cm μήκος) και της δύναμής της, ήταν πως το ψάρι θα ήταν πάνω από πέντε κιλά ...; η ζυγαριά όμως σταμάτησε στα 3 κιλά. Αν και σαν γεύση δεν είναι πρώτης κατηγορίας ψαρευτικά είναι ένα ψάρι που βάζει σε δοκιμασία το ψαρά και τον εξοπλισμό του.., αφού σε δύναμη έρχεται δεύτερο μετά τον τόνο. Αυτό που πρέπει να γνωρίζει κανείς είναι πως η Λίτσα έχει πολύ δύναμη αλλά κουράζεται και σχετικά γρήγορα, αυτό δεν σημαίνει πως όταν πάψει να τραβάει είναι πλέων δική μας αφού πολύ σύντομα ξαναβρίσκει τις δυνάμεις της και η μάχη συνεχίζεται στην ίδια με πριν ένταση.
Έκατσα αρκετή ώρα να το χαζεύω και να το επεξεργάζομαι καθώς το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι ότι το ψάρι είχε πιαστεί από την ουρά. Έχοντας όλα αυτά τα συναισθήματα τα οποία μόνο ένας ψαράς μπορεί να καταλάβει πήρα το δρόμο της επιστροφής για την παραλία που συνέχιζαν τα καλάμια του casting να ψαρεύουν μόνα τους.
.jpg)
Φτάνοντας εκεί τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά ...; τα μεγάλα κύματα είχαν φορτώσει με φύκια τις πετονιές και το ένα καλάμι είχε πέσει κάτω. Αρχίζω να μαζεύω το πρώτο με δυσκολία καθώς δεν ξέρω πόσα κιλά φύκια τραβούσα, ως που τελικά κατάφερα να βγάλω έξω την αρματωσιά με ένα σαργό επάνω της.
Στο δεύτερο δεν κατάφερα να το βγάλω και κόπηκε η μάνα χωρίς να μάθω ποτέ τη είχε στην άλλη άκρη της.
Το τρίτο καλάμι το οποίο είχε την σαρδέλα το είχα αφήσει για το τέλος και είναι και αυτό που έκλεισε με μία ακόμη έκπληξη αυτή την ψαρευτική μου εξόρμηση, ένα σαλάχι δεν δίστασε να γευματίσει με τη φρέσκια σαρδέλα που του είχα προσφέρει ...;
Έτσι τελείωσε και αυτό το ψάρεμα μου που θα μου μείνει αξέχαστο για τις συγκινήσεις που μου χάρισε λόγο των εναλλακτικών τεχνικών που επέλεξα να κάνω
Πολλές φορές μας φαίνεται βουνό το να ασχοληθούμε και να μάθουμε μια νέα τεχνική, όμως πιστεύω πως αξίζει τον κόπο και είναι αυτό που κάποιες φορές θα κάνει τη διαφορά. Κλείνω αυτό το άρθρο μου με μια ιστορική φράση που και εδώ έχει μεγάλη σημασία όπως και σε κάθε τι στη ζωή μας, <<ο τολμών νικά>> !!!
Κωνσταντίνος Γαλάνης
Το ψάρεμα πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2010 στην Άνδρο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 2011 στο περιοδικό ''ΨΑΡΕΥΩ''.
.jpg){kind=link}